Πολλές φορές, η πιο περισπούδαστη και σύνθετη ανάλυση, υποκύπτει μπροστά στην τετράγωνη λογική του κοινού νου.
Έτσι αυτόματα έρχεται στην σκέψη η απλή απορία του τίτλου αυτού του άρθρου.
Πιστεύουμε δηλαδή πως η «πρώτη φορά Αριστερά» θα εγκαταλείψει την εξουσία για ένα θέμα που δεν σχετίζεται καθόλου, ούτε με τις πολιτικές της προτεραιότητες ούτε με το DNA της;
Για να παραμείνουν τρία χρόνια στην καρέκλα έχουν ψηφίσει νομοσχέδια που αλλοίωσαν δραματικά το ιδεολογικό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ. Νομοσχέδια που δεν τόλμησαν να τα φέρουν στην Βουλή οι «ανάλγητοι» Σαμαροβενιζέλοι.
Και όλος αυτός ο κόπος, όλη αυτή η ξεφτίλα, θα «πάει στράφι» για το Σκοπιανό; Στο κάτω-κάτω οι Συριζαίοι εδώ και είκοσι χρόνια Μακεδόνες τους αποκαλούσαν.
Δηλαδή, δεν αναγνώριζαν την ύπαρξη προβλήματος.
Συνεπώς, βρίσκω εκτός τόπου και χρόνου την πιθανότητα να πέσει η κυβέρνηση για το συγκεκριμένο θέμα. Θεωρώ απίθανο να καταρρεύσει η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επειδή θέλει ο Τράμπ την FYROM στο ΝΑΤΟ.
Γιατί τότε γίνεται όλη αυτή η φασαρία; Γιατί έχει ξεσπαθώσει ο Π.Καμμένος; γιατί ο Τσίπρας είναι άφαντος και του δίνει χώρο για να κάνει το παιχνίδι του;
Σαφώς, πρόκειται για μια κατανομή ρόλων. Ο «σκληρός» και ο συγκαταβατικός. Είναι μια κατάσταση win-win και για τους δύο.
Ο Π.Καμμένος πουλά ανέξοδα την «μακεδονική» ατζέντα του στο ακροατήριο του για να διασωθεί και ο Α.Τσίπρας εμφανίζεται στον διεθνή παράγοντα ως ο πρόθυμος και συνεργάσιμος πρωθυπουργός. Αυτός δεν έχει πρόβλημα με το δικό του ακροατήριο.
Συγχρόνως, περικυκλώνουν την Νέα Δημοκρατία και την εξωθούν είτε σε στάση που μπορεί να χαρακτηριστεί «εθνικιστική» είτε σε στάση που μπορεί να χαρακτηριστεί «ενδοτική.»
Σε αυτό το σενάριο με την υπογραφή Τσίπρα—Καμμένου, παρουσιάστηκε ένα σοβαρό πρόβλημα. Δεν «τσίπμησε» ο Κ. Μητσοτάκης.
Εκανε έναν ελιγμό που ανέτρεψε τον σχεδιασμό των δύο κυβερνητικών εταίρων. Ζήτησε να υπάρξει συγκεκριμένη κυβερνητική πρόταση, επί της οποίας θα διεξαχθεί η σχετική συζήτηση.
Το κυβερνητικό αδιέξοδο πλήρες.
Τότε ο Π.Καμμένος ανακάλυψε τον δρόμο του δημοψηφίσματος. Νομίζει πως λύνει έτσι το ενδοκυβερνητικό πρόβλημα, καθώς το μεταθέτει στον λαό.
Όμως, για να έχει πολιτική βαρύτητα το σχετικό δημοψήφισμα, θα πρέπει να επικυρώσει ή όχι, συμφωνία των κυβερνήσεων της Ελλάδος και της FYROM στο πακέτο των προβλημάτων.
Άρα και με το δημοψήφισμα ανακυκλώνεται το πρόβλημα, γιατί απαιτείται ενιαία κυβερνητική θέση.
Γιατί το ζήτησε τότε ο Π. Καμμένος σε Κυριακάτικη συνέντευξη του σε εφημερίδα που εκφράζει τις απόψεις του; Πιθανόν να επιδιώκει να διενεργηθεί δημοψήφισμα όχι επί συμφωνίας των δύο κρατών, αλλά για να δεσμευθεί διαπραγματευτικά η Ελληνική κυβέρνηση. Και να κερδίσει πολιτικούς πόντους και ο ίδιος.
Είναι προφανές πως σε αυτήν την γελοία περίπτωση η δημοκρατική αντιπολίτευση δεν συμμετέχει. Οι δε ευθύνες του Π. Παυλόπουλου θα είναι σημαντικές.
Δια ταύτα:
Η συγκυβέρνηση δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την εξουσία για το Σκοπιανό. Δεν συμφέρει ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε στους ΑΝΕΛ.
Παίζουν για επικοινωνιακούς λόγους. Αν διαπιστώσει ο Α.Τσίπρας πως το παιχνίδι ξεφεύγει από τον έλεγχο του, θα το διακόψει.
Δεν ψηφίζουν τα «νεοφιλεύθερα» νομοσχέδια αυθωρεί και παραχρήμα, για να πέσουν από το Σκοπιανό.
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr
