Το ««Βουντού, βουντού, βουντού και μια καρφίτσα μαύρη, στο κατώτερο τμήμα του στεατοπυγικού μου συστήματος καθίσανε 10.000 γαύροι…» για τον Ολυμπιακό, μαζί με το «ποιος τον γ…άει τον Αρη» έμελε να είναι οι τελευταίες χαριτωμενιές του Κώστα Ζουράρι από την θέση του υφυπουργού.
Η αντίδραση του Ολυμπιακού, που ζήτησε από τους βουλευτές Πειραιά να πάρουν θέση, σε συνδυασμό με το σάλο στους οπαδούς του Αρη, που έκαναν το Metropolis FM Θεσσαλονίκης που είχε φιλοξενήσει τις δηλώσεις να τις αποκαλέσει – μόνο για τον Άρη – «απαράδεκτες», έφεραν την παραίτηση του Ζουράρι.
Ο υπουργός που δεν είχε παραιτηθεί όταν έλεγε «….και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει» παραιτείτο για το ποδόσφαιρο. Κάτι που λέει πολλά για τις προτεραιότητες των πολιτών και της κυβέρνησης.
Στην παραίτηση όμως του Ζουράρι το ενδιαφέρον έχουν οι λεπτομέρειες.
Πρώτον ο χαρακτήρας του «δράστη». Ο Κώστας Ζουράρις είναι η κλασική περίπτωση του «αν δεν τα έχεις κάνει μικρός, θα τα κάνεις μεγάλος και θα γίνεις ρεζίλι». Ο φλώρος που επειδή οι γονείς του δεν τον άφηναν μικρό να πάει στο γήπεδο, μεγαλώνοντας αποφάσισε να το παίξει χούλιγκαν λέγοντας οπαδικά συνθήματα. Στην πραγματικότητα παραμένει η φλωρούμπα, που όταν τα παιδιά έπαιζαν μπάλα στην αυλή του σχολείου αυτός φύλαγε τις σάκες.
Δεύτερον ο τρόπος σύνταξης της παραίτησης. Από το «Ερίδματε πρωθυπουργέ και σύντροφε» μέχρι το «Μετά της προσηκούσης τιμής», η παραίτηση δεν είναι βουλευτή της πλειοψηφίας από υπουργικό αξίωμα. Φωνάζει πλάκα. Την πλάκα που κάνει ο σπασίκλας στο τούβλο της τάξης.
Τρίτον η διαδικασία. Διαδικασία που ο υπουργός Εθνικής Αμυνας ζητάει από τον υφυπουργό Παιδείας να υποβάλει την παραίτησή του στον πρωθυπουργό και αυτός διαρρέει ότι θα την κάνει δεκτή μόνο μετά την ψήφιση νομοσχεδίου, είναι καλή για την «Ένωση των Απανταχού Καραγκιοζοπαικτών» αλλά όχι για δυτικοευρωπαϊκή κυβέρνηση.
Μετά οι διαμαρτυρίες.
Του Δημήτρη Καμμένου που είδε την έδρα του στον Πειραιά να χάνεται σαν πλοίο στο σκοτάδι και είπε «ή θα του βάλουν μυαλό ή να φύγει από την κυβέρνηση». Χωρίς όμως να τολμήσει να πει ότι θα φύγει ο ίδιος.
Των ΑΝΕΛ Θεσσαλονίκης. Οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν για την προσβολή στο ιστορικό σωματείο του Άρη. Αλλά αφού είναι στην Θεσσαλονίκη στο στεατοπυγικό τους σύστημα ο Ολυμπιακός, στον οποίο και δεν αναφέρθηκαν.
Τέλος του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης. Στο πνεύμα ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε. Οι οποίοι έπαθαν το επάρατο πορνιόκο μπροστά στην περίπτωση να πουν Ολυμπιακός και Αρης και αναφέρθηκαν στα «άκρως προσβλητικά για τους φιλάθλους δύο συγκεκριμένων ομάδων» που είπε ο Ζουράρις. Οι οποίες από τούδε μπορούν να ονομάζονται, Ομάδα Ένα και Ομάδα Δύο.
Και τέλος ο Τσίπρας. Ο οποίος is farting wool μπροστά στην πιθανότητα να μην ψηφιστούν τα προαπαιτούμενα. Με αποτέλεσμα κάπου στην Χάγη ο Γέρουν Ντάισελμπλουμ να μπορεί να χαμογελάει ικανοποιημένος. Τίποτα πιο αξιόπιστο από έναν housebroken πρωθυπουργό.
Του Αντώνη Πανούτσου
liberal.gr