Το 2015 ζήσαμε το χάλι της κωμωδίας με τον τίτλο “Η περήφανη διαπραγμάτευση”, που μόνο περήφανους δεν μας έκανε. Αντίθετα μας βύθισε στο τρίτο μνημόνιο και την οικονομική εξαθλίωση, αφού το κόστος που επισώρευσε στην οικονομία υπολογίζεται γύρω στα 80 με 100 δισ.
Σήμερα εν όψει 2018, ζούμε την επόμενη μεγάλη προπαγανδιστική απάτη της τυχοδιωκτικής κυβερνητικής ψευδολογίας, που ονομάζεται “καθαρή έξοδος από τα μνημόνια”.
Ψιλά πράγματα θα μου πείτε. Εδώ έχουν πει και έχουν κάνει τόσα και τόσα, η έξοδος απ’ τα μνημόνια μας μάρανε;
Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα γιατί η περίφημη αυτή έξοδος κρύβει πολλά περισσότερα απ’ ό,τι εκ πρώτης φαίνεται!
Ποια ψεύτικη προσδοκία προσπαθούν να καλλιεργήσουν οι κυβερνώντες πλασάροντας την υπόσχεση περί καθαρής εξόδου;
Την υπόσχεση ότι από τον Αύγουστο 2018, οπότε και λήγει το 3ο μνημόνιο, η χώρα πλέον απεμπλέκεται πλήρως από κάθε μορφή υποχρεώσεων προς τους δανειστές και κάθε εποπτείας απ’ αυτούς.
Μέγα ψέμα.
Η εποπτεία θα παραμείνει και θα είναι στενή και αυστηρή μέχρι να αποπληρώσουμε το 75% των δανείων που έχουμε λάβει από την ΕΕ.
Στην ουσία αυτό που προσπαθεί να κάνει ο Τσίπρας είναι να κλείσει πονηρά το μάτι προς τους αφελείς ψηφοφόρους, ότι μετά τον Αύγουστο του 2018 θα εφαρμόσει την δική του πολιτική, αντί αυτής που μέχρι τότε του επιβάλλουν οι δανειστές και τα μνημόνια.
Και όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει πολιτική Τσίπρα. Διορισμοί, παροχές, επιδόματα και δεν συμμαζεύεται!
Ξέρει ότι δεν μπορεί να το κάνει, αλλά δεν διστάζει για ακόμη μια φορά να το υπαινίσσεται. Από την άλλη έχοντας συσσωρεύσει ένα σημαντικό ταμειακό πλεόνασμα, το οποίο προέκυψε από την εγκληματική υπερφορολόγηση της οικονομίας, ελπίζει να μπορέσει να διαχειριστεί με μεγαλύτερη άνεση το πρόγραμμα εξυπηρέτησης των δανείων, που είναι αρκετά βαρύ για το 2019.
Χρησιμοποιώντας το πλεόνασμα, ελπίζει να έχει μικρότερη εξάρτηση από τις αγορές και από όποια πιστοληπτική γραμμή στήριξης από την ΕΕ.
Εδώ είναι που διαφωνεί η ΕΚΤ και ο Έλληνας Κεντρικός Τραπεζίτης, που εξ ορισμού εκφράζει τις θέσεις του Ντράγκι. Γι’ αυτό και ξαφνικά ο Στουρνάρας μετατράπηκε από τους κυβερνητικούς προπαγανδιστές σε άσπονδο εχθρό και αποτυχημένο πρώην υπουργό!
Τι κι αν η ΤτΕ προβλέπει ανάπτυξη για το 2018. Τέτοιου είδους προβλέψεις τις θέλανε τα προηγούμενα χρόνια, όταν μας λέγανε ότι έρχεται η ανάπτυξη, αλλά τα νούμερα τους διέψευδαν. Τότε ο Στουρνάρας ήταν καλός και φίλος.
Τώρα που τους χαλάει τα σχέδια της μεταμνημονιακής παροχολογίας, ξανάγινε εχθρός του λαού. Προφανώς χρειάζονται να κατασκευάζουν κάθε τόσο και νέους εχθρούς.
Τώρα πια που οι δανειστές και ο Σόιμπλε έπαψαν αν είναι ο εχθρός μας, αφού με τις αλλεπάλληλες κωλοτούμπες γίναμε φίλοι τους, ο νέος απαραίτητος εχθρός θα είναι ο Στουρνάρας, ο Ντράγκι και οι τραπεζίτες. Το γνωρίζουμε το έργο. Είπαμε, πάντα χρειάζεται ο εχθρός για να τον φορτώνουμε με ό,τι εμποδίζει τις λαϊκίστικες και ψηφοθηρικές επιδιώξεις τους. Διαχρονική αρχή των λαϊκίστικων καθεστώτων: Εμείς θέλουμε να σας δώσουμε αλλά ο εχθρός δεν μας αφήνει.
Αν δεν εφεύρουν τον εχθρό, θα πρέπει να μιλήσουν με όρους ορθολογικού ρεαλισμού.
Αλλά με ρεαλισμό και ειλικρίνεια δεν ψαρεύεις τα ψηφαλάκια των αφελών, ή αυτών που πρώτα ψηφίζουν και μετά μετανιώνουν.
Και τελικά για να απλουστεύουμε τα πράγματα το κρίσιμο συμπέρασμα είναι το εξής.
Πριν συζητήσουμε για οποιασδήποτε μορφής έξοδο από τα μνημόνια είτε αυτή θα είναι καθαρή, είτε υπό όρους, και θα συνοδεύεται από αντίστοιχη πιστοληπτική γραμμή, πρέπει προηγουμένως να αρθούν τα capital controls.
Αυτό το σύγχρονο νεοελληνικό άγος που μας καθιστά τριτοκοσμική χώρα. Αποτελεί την απόλυτη κοροϊδία να μας μιλάνε για καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, ενόσω τα capital controls ισχύουν και αποτελούν ανάσχεση για κάθε φιλελευθεροποίηση της οικονομίας.
Του Θεοδόση Μπουντουράκη
capital.gr