 |
| cocoparisienne – pixabay |
Αναδημοσίευση από: capital.gr
Του Πέτρου Λάζου
Εδώ και αρκετό καιρό παρακολουθούμε την έντονη προσπάθεια της κυβέρνησης να επαναφέρει στο προσκήνιο το θέμα της ονομασίας του κρατιδίου της FYROM.
Πρόκειται για πρόβλημα εξαιρετικά καυτό πολιτικά. Το οποίο εμπεριέχει τεράστια ρίσκα για την χώρα και απύθμενο πολιτικό κόστος για τα κυβερνώντα κόμματα, όποια και εάν είναι η τελική κατάληξη.
Διότι δεν πρέπει π.χ. να ξεχνάμε την θέση που εξέφραζαν πολλοί σημερινοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πριν το κόμμα τους κερδίσει τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 (και για κάμποσο καιρό μετά από αυτές). Η οποία ήταν πως οι κάτοικοι των Σκοπίων θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του ονόματός της χώρας τους, δηλαδή να μπορούν να ονομαστούν ακόμα και “Μακεδονία”!
Το ζήτημα της επίσημης ονομασίας των Σκοπίων είναι υψίστης σημασίας για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Αφενός διότι αρκεί μία λανθασμένη κίνηση για να εδραιωθούν και να βρουν γόνιμο έδαφος τα αλυτρωτικά σχέδια των Σκοπιανών, αφετέρου επειδή έχουν την πολλαπλή και αμέριστη στήριξη της Τουρκίας (λόγω Αλβανικής μειονότητας που κατοικεί εκεί).
Πριν από ενάμιση χρόνο περίπου, έγινε το (τελευταίο) στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία, στις 15 και 16 Ιουλίου του 2016.
Λίγες ώρες μετά, έφτασαν με ελικόπτερο στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης, οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί οι οποίοι ζήτησαν πολιτικό άσυλο.
Σε τηλεφωνική συνομιλία που έγινε μόλις γνωστοποιήθηκε η άφιξή τους, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε στον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, να τους παραδώσει σε αυτόν “μέσα σε 20 μέρες”.
Αυτό τουλάχιστον έχει ισχυριστεί επανειλημμένα ο Recep Tayyip Erdogan, δημόσια! Ακόμη και κατά την πρόσφατη συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά! Και δεν έχει διαψευστεί από κανέναν, στην Ελληνική πλευρά. Απολύτως ΚΑΝΕΝΑΝ!
Η Τουρκία έχει υποβάλει δύο αιτήματα έκδοσης για τους οκτώ. Αμφότερα έχουν απορριφθεί πανηγυρικά. Με τον Άρειο Πάγο να χαρακτηρίζει επί της ουσίας την γείτονα μη ασφαλή χώρα, στην οποία δεν διαφυλάσσονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών.
Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξακολουθεί ν’ αντιμετωπίζει την Τουρκία σαν μία απόλυτα ασφαλή χώρα. Διαφορετικά δεν θα έπρεπε να πράττει ότι περνά και δεν περνά από το χέρι της για να επιστρέψουν οι οκτώ στην Τουρκία. Όπως επίσης θα έπρεπε να διατηρεί τελείως διαφορετική στάση στο προσφυγικό-μεταναστευτικό. Όπως όλοι ξέρουμε, κάνει τα ακριβώς αντίθετα…
Το ζήτημα είναι ανυπολόγιστης αξίας για το διεθνές κύρος της χώρας. Αφενός διότι πρόκειται για την πρώτη φορά στα χρονικά που Ευρωπαϊκή χώρα τηρεί τέτοιου είδους στάση απέναντι στο ισχύον καθεστώς στην γείτονα, αφετέρου διότι όλη η Ευρώπη έχει ενημερωθεί για τις αποφάσεις του ανώτατου δικαστηρίου και κοιτάζει τις κυβερνητικές ενέργειες με βαθιά, πραγματική απορία.
Βλέπετε οι κουτόφραγκοι συνηθίζουν να σέβονται και να μην αμφισβητούν τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης στην χώρα του ο καθένας, ούτε για αστείο!
Όσο για τις πιθανές επιπλοκές όταν ο Πρόεδρος συνειδητοποιήσει ότι ο Ηγέτης δεν πρόκειται να του παραδώσει “τους πραξικοπηματίες”, διότι δεν μπορεί, καλύτερα να μην αναφερθούμε…
Με την είσοδο του καινούργιου χρόνου, τίθενται σε εφαρμογή εννέα δημοσιονομικά και εισπρακτικά μέτρα, τα οποία έχουν δυσμενέστατες επιπτώσεις στις προοπτικές ανάπτυξης της οικονομίας και την οικονομική κατάσταση των πολιτών.
Πρόκειται για ένα μέρος των μέτρων τα οποία η κυβέρνηση, πονηρά σκεπτόμενη και προσπαθώντας να καθυστερήσει το πολιτικό κόστος, μετέφερε για τα έτη 2018, 2019 και 2020. Μέτρα που προέρχονται από την ολοκλήρωση της πρώτης (Ιούνιος 2016) και της δεύτερης (Ιούλιος 2017) αξιολόγησης του Προγράμματος.
Μέτρα, όπως η εξαφάνιση του ΕΚΑΣ, για την συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων που το ελάμβαναν και την “σμίκρυνση” του στα €35 για την εξαιρετικά μικρή μερίδα δικαιούχων που απέμειναν, η μείωση αποδοχών σε μισθωτούς και συνταξιούχους λόγω αύξησης των κλιμάκων φορολογίας, την πληρωμή από τους ελεύθερους επαγγελματίες ασφαλιστικών εισφορών επί των ασφαλιστικών εισφορών τους (Ελληνική παγκόσμια πρωτιά) και άλλα έξι μέτρα.
Μέτρα συνολικού ύψους, λίγο περισσότερο από €1,8 δισ. Μιλάμε για το 1% του ΑΕΠ. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να αναλύσει κανείς ιδιαίτερα, τη σημασία εφαρμογής και τον πολιτικό τους αντίκτυπο.
Όλα τα παραπάνω είναι ζητήματα τα οποία θα επηρεάσουν το μέλλον της χώρας σε σημαντικότατο βαθμό. Είτε το κάθε ένα ξεχωριστά, είτε όλα μαζί. Ανεξάρτητα από το εάν και το πώς θα επιλυθούν. Ή όχι…
Παρόλα αυτά, δεν μονοπωλούν την συζήτηση, δεν κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Υπάρχει ενασχόληση με αυτά, αλλά το κύριο ενδιαφέρον έχει εστιαστεί σε ένα άλλο ζήτημα. Ξέρετε ποιο;
Την υποχρεωτική χρέωση της πλαστικής σακούλας, στο εμπόριο!!!
Ένα μέτρο το οποίο ισχύει σε όλη σχεδόν την ΕΕ και το οποίο επιβάλλεται για καθαρά περιβαλλοντολογικούς λόγους (η Ελλάδα καταναλώνει περίπου τετραπλάσιες σακούλες από τον μέσο όρο της ΕΕ)
Για πείτε μου ξανά, ποιος φταίει για την κατάντια της χώρας, να δω κάτι που θέλω;