Το όνομα δεν είναι παίξε γέλασε

Η αποφασιστικότητα του Αλέξανδρου κληροδότησε στην ανθρωπότητα και τον μύθο του Γόρδιου Δεσμού, αλλά η απαράμιλλη ιστορική γοητεία του κληροδότησε σε μας τους νεοέλληνες, ένα διαφορετικό γόρδιο δεσμό, που δεν επιδέχεται κόψιμο με το σπαθί.

Υποτίθεται ότι όλες οι εμπλεκόμενες δυνάμεις κινούνται προς μια συνισταμένη λύση. 

Ο σκοπιανός πρωθυπουργός Zaev, συναινετικός και μετριοπαθής, επιδιώκει την ιστορική επιτυχία: Να λύσει το πρόβλημα του ονόματος και στη συνέχεια να βάλει τη χώρα του στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. 

Οι Αμερικανοί να εντάξουν τη χώρα στο ΝΑΤΟ, αφενός για να αποτρέψουν την ρωσική διείσδυση (η οποία πνέει τα λοίσθια μετά την απομάκρυνση Gruevski, ενώ με τη Σερβία υπάρχουν κυρίως εμπορικές σχέσεις), αφετέρου να ισχυροποιήσουν τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των Βαλκανίων που έχουν εγκαταστήσει στα Σκόπια.

Η Ελλάδα, που πιέζεται αφόρητα από Αμερικανούς, ΝΑΤΟ και Ε.Ε., αφενός θέλει να αποτινάξει την πίεση, αφετέρου να εγγράψει μια ιστορική «επιτυχία». Είναι δεδομένο, ότι αν το πρόβλημα «λυθεί», και με τη συνδρομή της αντιπολίτευσης, ο πρωθυπουργός θα επαίρεται στα προεκλογικά μπαλκόνια, ότι ένα πρόβλημα που οι άλλοι στάθηκαν ανίκανοι να επιλύσουν για 25 χρόνια, το «έλυσε» η κυβέρνησή του!

Παρά τη διπλωματική κινητικότητα, ο γόρδιος δεσμός παραμένει, και η λύση δεν φαίνεται να αχνοφέγγει στον ορίζοντα. 

Το όνομα… δεν είναι όνομα. Μπορεί εν δυνάμει, να είναι παρακαταθήκη ειρήνης για το μέλλον ή γεωστρατηγικό πρόβλημα εντάσεων, που θα κληροδοτηθούν στις επόμενες γενιές.

Από τα ονόματα που κυκλοφορούν («Βόρεια Μακεδονία», «Άνω Μακεδονία» και «Νέα Μακεδονία»), το τρίτο μόνο είναι εκείνο που μπορεί να αποσοβήσει ενδεχόμενες μελλοντικές περιπλοκές. 

Όπως έχουν σημειώσει ειδικότεροι ημών, η «Άνω Μακεδονία» και «Βόρεια Μακεδονία», εμπεριέχουν μέσα τους το σπέρμα του αλυτρωτισμού, δημιουργούν την προσμονή της ένωσης με την «Κάτω» και τη «Νότια» Μακεδονία. Γι’ αυτό ακριβώς και αντιτίθεται η Βουλγαρία σε γεωγραφικό προσδιορισμό, προφυλάσσοντας τα νώτα της. 

Υπάρχουν άλλωστε τα ιστορικά παραδείγματα της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας ή του Βορείου και Νοτίου Βιετνάμ που δημιουργούν κεκτημένο και προσδίδουν δυναμική εθνικών «ολοκληρώσεων».

Παράλληλα στο Σύνταγμα γείτονος υπάρχουν αλυτρωτικά άρθρα για την μεταβολή των συνόρων, και την προστασία των «μακεδονικών» μειονοτήτων σε γειτονικές χώρες – δηλαδή στην Αλβανία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, και πρωτίστως την Ελλάδα!

Το νεοσύστατο κράτος με την κλεμμένη, ψευδεπίγραφη εθνικότητα, έχει γενέθλια διακήρυξη την «απελευθέρωση» ομοεθνών του, άρα την μελλοντική κατοχή εδαφών όμορων χωρών. 

Το ότι αυτή τη στιγμή είναι λιλιπούτειο και ασθενές, δεν προδικάζει τη μελλοντική του συμπεριφορά και τις ενδεχόμενες μελλοντικές του συμμαχίες, σε κάποια γυρίσματα της ιστορίας.

Στην Ελλάδα έχει αρχίσει ήδη η συζήτηση και… οι προτάσεις ονοματοδοσίας, όπως – καλώς – κάνουν ειδικοί επιστήμονες και – κακώς – μη ειδικοί δημοσιολογούντες.

Ωστόσο σε κοινωνικό επίπεδο διακρίνεται ήδη ένας παλιός διαχωρισμός. 

Οι μετριοπαθείς αποφεύγουν να εκφραστούν, και το θέμα περιέρχεται εκ νέου στα χέρια των ακραίων. 

Από τη μια πλευρά οι στείροι εθνικιστές, οι παπάδες, οι έμποροι της εθνικοφροσύνης, που συνεγείρουν το λαό της Βόρειας Ελλάδας, που δικαίως αγανακτεί, βλέποντας να του υποκλέπτουν την εθνική του ταυτότητα (τι να κάνουμε, ο Αλέξανδρος και ο Φίλιππος ελληνικά μιλούσαν).

Από την άλλη, οι φωνασκούντες κήρυκες το εθνομηδενισμού, οι άνθρωποι της νέας εποχής, που πιστεύουν ότι «η Δημοκρατία της Μακεδονίας» έπρεπε να είχε αναγνωριστεί «χθες». Προσάπτουν εθνικισμό σε κάθε Έλληνα που θυμώνει με την ιστορική λαθροχειρία, αλλά παραμένουν αδιάφοροι, ή μεγάθυμοι, στο θηριώδη αλυτρωτισμό των γειτόνων.

Τις όποιες δυσλειτουργίες για τη βραδύνουσα λύση, τις επιρρίπτουν μόνο στην ελληνική πλευρά, στην οποία προσάπτουν μόνο λάθη – όπου ως λάθη θεωρούνται οι ελληνικές αντιδράσεις 

• που δεν επέτρεψαν στα Σκόπια να έχουν ως σημαία το αστέρι της Βεργίνας,

• όπου δεν θα επιτρέψουν στα Σκόπια να εποφθαλμιούν γειτονικά εδάφη, 

• όπου δεν θα επιτρέψουν τα βιβλία της Ιστορίας και της γεωγραφίας να θεωρούν νυν ελληνικές περιοχές ως κατεχόμενες από… τους Έλληνες, 

• όπου δεν θα επιτρέψουν να θεωρείται η Θεσσαλονίκη ως σκοπιανό λιμάνι υπό κατοχή!

Η άρνηση της Ελλάδας ως τώρα να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία», μόνο θετικά αποτελέσματα είχε για μας. 

Φυσικά αυτό δεν μπορεί να ισχύει στο διηνεκές. Υποχωρήσεις θα υπάρξουν εφόσον οι αντίστοιχες της άλλης πλευράς θα είναι τέτοιες, ώστε να απαλειφθεί κάθε αλυτρωτισμός. 

Το όνομα δεν είναι παίξε γέλασε, δεν είναι εθνικισμός και οίηση εκλεκτής φυλετικής καταγωγής, όπως το ερμηνεύουν ορισμένοι.

Το όνομα αφορά στη μελλοντική ειρηνική συμβίωση της περιοχής και την αυθυπαρξία της χώρας μας. 

Η ευθύνη που θα επωμισθεί η όποια κυβέρνηση επιχειρήσει λύση, θα είναι ιστορική.

Του Γιάννη Σιδέρη
liberal.gr