Τα τελευταία έτη, με την έναρξη των υποτιθέμενων «προσφυγικών» ροών προς τη Δύση, παρακολουθούμε μία ενορχηστρωμένη επίθεση “αγάπης” ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Αριστεράς προς το Ισλάμ.
Μια αγάπη τόσο μονομερής που οι «Ισλαμο-αγαπούληδες» παραβλέπουν ακόμη και βιασμούς δικών τους οπαδών από μουσουλμάνους λαθρομετανάστες. Χαρακτηριστική η αφίσα της Γερμανικής Αριστεράς: «ανταλλάσσουμε τους ρατσιστές με τους βιαστές» (racists for rapists), και οι αφίσες κομμάτων της Ελληνικής Αριστεράς στην Αραβική γλώσσα που καλούν τους μουσουλμάνους «αδερφούς» στο φεστιβάλ της Αθήνας.
Δύο ιδεολογίες τόσο διαμετρικά αντίθετες σε τόσα πολλά επίπεδα που λογικά θα έπρεπε να είναι ορκισμένοι εχθροί, παρά σύμμαχοι.
Το Ισλάμ δεν είναι μία θρησκεία ανεκτικότητας και αγάπης όπως η δική μας.
Μην κοιτάζετε που εμείς οι Χριστιανοί πηγαίνουμε χαλαρά στην εκκλησία – όσοι πηγαίνουμε – λέμε χαλαρά ένα πάτερ ημών και είμαστε ελεύθεροι εάν θέλουμε να μην πιστεύουμε κιόλας ή και να βρίζουμε τα Θεία.
Αυτοί δεν πιστεύουν χαλαρά, η πίστη τους είναι υποχρεωτική και η θρησκεία τους αποτελεί ένα ολοκληρωμένο νομικό και αξιακό σύστημα που καθορίζει τον τρόπο ζωής των οπαδών της. Ο απώτερος σκοπός οποιουδήποτε πιστού μουσουλμάνου είναι η επιβολή Θεοκρατικού καθεστώτος τόσο στη Διοίκηση όσο και στη Δικαιοσύνη (Σαρία).
Το Ισλάμ και η Δημοκρατία για την οποία υποτίθεται ότι αγωνίζεται η Αριστερά, πόσο μάλλον η σύγχρονη αναρχο-Δημοκρατία, είναι έννοιες παντελώς ασύμβατες μεταξύ τους.
Το Ισλάμ και η χειραφέτηση των γυναικών δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Στο Κοράνι τονίζεται ξεκάθαρα ότι η παντρεμένη γυναίκα είναι κυριολεκτικά κτήμα του άνδρα και πως δεν νοείται να βγαίνει από το σπίτι ασυνόδευτη, πόσο μάλλον να κυκλοφορεί ημίγυμνη και μεθυσμένη κατά τη νυχτερινή της έξοδο. Μόλις εγκαθίστανται κάπου απαιτούν να εφαρμοσθεί αυτά που λέει το κοράνι. Κόψιμο της κλειτορίδας στα 13, γάμος στα 14, και θάνατος δια λιθοβολισμού για την γυναίκα που θα διανοηθεί να κοιτάξει άλλον άνδρα.
Το Ισλάμ θεωρεί τους ομοφυλόφιλους και γενικά τις μειοψηφίες σεξουαλικού προσανατολισμού – που τόσο σθεναρά υπερασπίζεται η Αριστερά – ως απόβλητους και ιερόσυλους. Οι περισσότερες Ισλαμικές χώρες διατηρούν αυστηρότατες ποινές για ομοφυλοφιλικές πράξεις: φυλάκιση, πρόστιμο, δημόσιο μαστίγωμα, έως θανατική ποινή.
Το Ισλάμ περιορίζει σημαντικά την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, πολιτικής, θρησκευτικής, καλλιτεχνικής. Απαγορεύει τη ζωγραφική και την καλλιτεχνική απεικόνιση όχι μόνον του Προφήτη αλλά γενικώς έμψυχων όντων. Η Δυτική ανθρωποκεντρική τέχνη, πόσο μάλλον η σύγχρονη και πολλές φορές χυδαία τέχνη των κουλτουριάρηδων θα ήταν αδιανόητη στις Ισλαμικές κοινωνίες.
Η υποστήριξη της Αριστεράς στην Ισλαμική λαθρομετανάστευση των εκατομμυρίων ανειδίκευτων φθηνών εργατικών χεριών πώς ακριβώς συνάδει με τους κοινωνικούς αγώνες της για τα δικαιώματα των εργατών; Ο ίδιος ο Μαρξ καταδίκαζε απερίφραστα τη μαζική Ιρλανδική μετανάστευση στις ΗΠΑ ως όργανο του Κεφαλαίου που θα έριχνε τους μισθούς και θα έσπερνε διχόνοια στην εργατική τάξη.
Πώς λοιπόν εξηγείται αυτή η “ανιδιοτελής αγάπη” της αριστεράς προς τους μουσουλμάνους “αδερφούς;”
Το κλειδί της ανίερης αυτής συμμαχίας αποτελεί ο κοινός στόχος της κατάλυσης της αστικής Δημοκρατίας μέσω της δημογραφικής αλλοίωσης και η δημιουργία μιας παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, η οποία όμως εάν καταλήξει Ισλαμική, δεν θα έχει καμία απολύτως σχέση με την αριστερά.
Θεωρώντας τους Ισλαμιστές ως ταξικούς αδερφούς, οι ηγέτες της Αριστεράς ελπίζουν να χρησιμοποιήσουν τον Ισλαμισμό ως «πολιορκητικό κριό» για να προκαλέσουν την πτώση του καπιταλισμού.
Στη διαδικασία αυτή, βλέπουν τη θυσία των ατομικών δικαιωμάτων – ιδίως των γυναικών και των ομοφυλόφιλων – ως ένα αποδεκτό τίμημα έναντι του υπέρτερου στόχου που είναι η καταστροφή του καπιταλισμού.
Οι Ισλαμιστές πάλι, προσποιούνται ότι ενώνονται με την Αριστερά υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, ως μία κίνηση τακτικής για να επιτύχουν τον αληθινό στόχο τους που είναι η επιβολή της ολοκληρωτικής Θεοκρατίας τους.
Το μεταναστευτικό κύμα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη πιθανότατα αποτελεί συνειδητή κίνηση των πιστών που ακολουθούν τις εντολές του Προφήτη που από την Μέκκα «μετανάστευσε» στη Μεδίνα. 93 στίχοι στο Κοράνι δίνουν κατευθύνσεις για τον σκοπό αυτό. «θα πλημμυρίσουμε τη Δύση με μετανάστες ώστε να κυριαρχήσουμε στις κοινωνίες αυτές από μέσα», Χαλίφης Ισλαμικού Κράτους, Φεβρουάριος 2015.
Οι μουσουλμάνοι μουσαφίρηδες δεν βλέπουν τους Ισλαμο-αγαπούληδες ως ταξικά τους αδέρφια αλλά ως άπιστους μεσο-αστούς.
Ποιοί είναι φανατικά υπέρ της μουσουλμανικής διείσδυσης στην Πατρίδα μας;
Ακριβώς οι ίδιοι που θέλουν την καταστροφή της μεσαίας αστικής τάξης: ο ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ, λοιποί αριστερίζοντες, αντιφά, αναρχικοί.
Οι «προοδευτικές μούμιες» μέσω των ανοιχτών συνόρων και της απέχθειάς τους για τα Εθνικά και Χριστιανικά σύμβολα ταυτίζονται απόλυτα με τους εμπνευστές της παγκοσμιοποίησης.
Οι σημερινοί αριστεροί (όχι ο Γλέζος και ο Σάντας), βλέπουν τη σημαία ως σουβενίρ που μπορούν να την μοιράζουν στους τουρίστες, να την κληρώνουν στις σημαιοφόρους σαν να είναι η κούκλα της Μπάρμπυ ή να την καίνε στις διαδηλώσεις.
Η εικόνα του ανύπαρκτου Ιερώνυμου της Ελλαδικής εκκλησίας να βγάζει τον σταυρό για να μοιράσει φαγητό σε μουσουλμάνους επειδή “θα προκληθούν” μόνον θλίψη εκπέμπει.
Γιατί “να προκληθούν;” Μα εάν “προκληθούν” αποδεικνύει ότι είναι φανατικοί.
Οι χριστιανοί γιατί “δεν θα προκληθούν” που βλέπουν τις ορδές των λαθρο-εισβολέων μέσα στις Πατρίδες τους;
Και επειδή το φτωχό λεξιλόγιο των Ισλαμο-αριστερών εξαντλείται μόνον σε δύο λέξεις, «ρατσιστής» και «φασίστας», ας τονίσω ότι η δυσφορία των Ελλήνων έναντι των λαθρο-εισβολέων δεν εκπορεύεται από κάποια ιδεολογία περί φυλετικής ανωτερότητας αλλά από το γεγονός ότι αυτή η χώρα είναι η Πατρίδα μας, είναι το σπίτι μας, και όποιος θέλει να μπει στο σπίτι μας δεν θα μπει λάθρα (στα κρυφά) αλλά οφείλει να χτυπήσει την πόρτα.
Και εάν τον δεχθούμε, τότε θα πρέπει να προσαρμοσθεί στους κανόνες και στους νόμους του οικοδεσπότη που τον φιλοξενεί και όχι να απαιτεί να επιβάλει τους δικούς του.
Δεν θα αλλάξουμε ούτε τη θρησκεία μας, ούτε τον τρόπο ζωής μας. Αυτοί θα προσαρμοσθούν σε εμάς και όχι εμείς σε αυτούς.
Κι αν δεν τους αρέσει μπορούν να κάνουν χρήση μιας άλλης μεγάλης κατάκτησης της αστικής δημοκρατίας μας: της ελευθερίας να φύγουν.
Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης που συντελείται αυτή την στιγμή στο εσωτερικό της Δύσης θα έχει μακροχρόνιες συνέπειες για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Η Ευρώπη δεν χρειάζεται ηγετίσκους σαν αυτόν της Γαλλίας που τον εξέλεξαν τα ΜΜΕ για να γεμίσει με λαθρο-εποίκους τη χώρα και που μαζί με την Ισλαμίστρια δήμαρχο του Παρισιού έχουν μετατρέψει την πόλη σε ένα απέραντο τσαντίρι, αλλά ηγέτες σαν τον Ορμπάν που έκλεισε το Πανεπιστήμιο του Σόρος στην Ουγγαρία και τον κατηγόρησε ευθέως ως χρηματοδότη του επιδοτούμενου Ισλαμικού εποικισμού.
Βεβαίως, η “αριστεροσύνη” των ανά τον κόσμο Ισλαμο-αγαπούληδων δεν θίγεται, παρ’ όλο που χρηματοδοτούνται για την αλληλεγγύη τους από τις οργανώσεις του καπιταλιστή κερδοσκόπου των αγορών.
Οι Ισλαμο-αριστεροί αποτελούν μία απέλπιδα προσπάθεια αποσυντιθέμενων μαρξιστών που ήταν σε κατάσταση σήψης, κλινικά νεκροί, να βγούνε από τον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας προσδενόμενοι στις ανερχόμενες δυνάμεις του Ισλάμ (από το βιβλίο του Μισέλ Ουελμπέκ, «Υποταγή»).
Στόχος των Ισλαμο-αριστερών είναι ο δυτικός τρόπος ζωής, η αστική δημοκρατία μας, η οποία παρ’ όλες τις ατέλειές της αποτελεί ότι καλύτερο έχει να επιδείξει ο ανθρώπινος πολιτισμός στη διάρκεια τόσων χιλιετηρίδων εξέλιξης.
Του Άγγελου Γ. Αγοραστού
liberal.gr