«Από τους 24 που πήγαμε εκδρομή το 1958, πήραν οι 11 διαγωγή κοσμία επειδή πήγαν στο στρατιωτικό μπορντέλο του Μεσολογγίου. Εγώ επειδή δεν πήγα πήρα διαγωγή κοσμιωτάτη»,

…είπε ο κ. Ζουράρις, για να συμπληρώσει -μετά την παρατήρηση των δημοσιογράφων ότι αυτά γίνονταν πριν από 60 χρόνια- πως«δεν είναι απαραίτητο να πηγαίνουν στο μπορντέλο τις τρεις αυτές ημέρες, να πηγαίνουν πριν και μετά. Να κάτσουν στο ξενοδοχείο και να διαβάζουν».

Αυτά τα λέει ο υφυπουργός Παιδείας της Ελλάδας, ο πανεπιστημιακός καθηγητής και… διανοούμενος Κώστας Ζουράρις, στέλεχος των ψεκασμένων και προσκυνημένος κι αυτός ή στα τέσσερα για όλα. Είναι ο ίδιος που μίλησε κάποτε για τα… μέζεα και ο ίδιος που συνέγραψε το πόνημα «Ο Αυνανισμός, το πάθος εις το φως της επιστήμης».

Δηλώνει κομμουνιστής, χριστιανός ορθόδοξος και… πατριώτης σαν κι αυτούς που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια με τους Ανεξάρτητους ψεκασμένους.

Αλλά δεν είναι το θέμα μας ο Ζουράρις. Στα… μέζεά μας το τι λέει ένας… καλλιτέχνης της πρόκλησης μόνο και μόνο για να βρίσκεται στο προσκήνιο. Το θέμα είναι ότι αυτός ο τύπος είναι και υφυπουργός Παιδείας, έχει έναν σημαντικό θεσμικό ρόλο και τον ακούνε τα παιδιά, οι γονείς, όλοι οι Έλληνες. Είναι μέλος μιας κυβέρνησης που εμείς ψηφίσαμε κι εμείς ανεχόμαστε. Και είναι ένα ακόμη παράδειγμα της πολιτικής ανοησίας, της προκλητικής αμάθειας, της κοινωνικής απαξίας που διακατέχει αυτή την κυβέρνηση.

Για σκεφτείτε να ζούμε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος ή ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και να άκουγε έναν υπουργό να μιλά με τον τρόπο αυτό. Πέραν της ανοησίας περί των εκδρομών, δείτε τη γλώσσα που χρησιμοποιεί και που για πολλούς οι οποίοι τον ψήφισαν είναι «μια χαρά, γιατί δεν είναι ξύλινη».

Δεν θέλουμε ξύλινους πολιτικούς αλλά ανεχόμαστε τους Ζουράρηδες. Εκεί φτάσαμε ως χώρα, ως λαός που γέννησε τη Δημοκρατία.

Κατ’ αρχάς θα έπρεπε κάποιος να του εξηγήσει ότι τα παιδιά δεν έχουν πλέον ανάγκη να πάνε σε μπορντέλα. Έχει εξελιχθεί η κοινωνία και σίγουρα δεν είναι στην εποχή που ο Ζουράρις και η παρέα του έκαναν τσάρκες για να δουν γυναίκα.

Κατά δεύτερον θα έπρεπε κάποιος να του πει ότι είναι τουλάχιστον προσβλητικό να μιλά με τέτοιο τρόπο για τη σημερινή νεολαία. Δεν είναι όλοι ίδιοι και σίγουρα δεν είναι όλοι σαν κι αυτούς τους νέους που ονειρεύεται ο Ζουράρις ή Ζουρλάρις, όπως τον αποκαλούν αυτοί που ξέρουν.

Αλλά είπαμε. Το πρόβλημα δεν είναι ο υφυπουργός αλλά το σύνολο της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός που ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές και οι πολίτες που τον ψηφίζουν χασκογελώντας για τους εξυπνακισμούς του. Γιατί, είναι καλύτερος ο Καρανίκας που βρίζει στο διαδίκτυο; Είναι καλύτεροι οι τραμπουκισμοί του Πολάκη; Είναι καλύτερες οι συμπεριφορές των Συριζαίων και των ψεκασμένων από το 2012 και μετά μέσα στη Βουλή;

Ο Ζουράρις είναι απλά… ο εαυτός του σε μια κυβέρνηση που κάθε σοβαρή χώρα θα ντρεπόταν να έχει. Και το ψάρι μυρίζει από το κεφάλι. Όταν ο πρωθυπουργός είναι αναιδής, χρησιμοποιεί εξυπνακισμούς και κινείται με κουτσαβάκικη νοοτροπία, τι θα είναι οι υπουργοί και οι υφυπουργοί του;

Όταν ο υπουργός Άμυνας σηκώνει το μεσαίο δάκτυλο σε αγώνα πόλο ή είναι αυτός που ζητά από τους πολίτες να λιντσάρουν δήμαρχο γιατί ο υφιστάμενός του να διαφέρει;

Βρίσκουν και τα κάνουν αυτά; Τους αφήσαμε το περιθώριο να συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο, τους δείξαμε ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει «φτηνή» και να έχει «φτηνούς» πολιτικούς να την κυβερνούν.

Είναι αυτό που λέμε εδώ και καιρό. Δεν είναι το μνημόνιο το χειρότερο που θα μπορούσε να πάθει η Ελλάδα. Δεν είναι η κρίση η μεγαλύτερη καταστροφή.

Η πιο μεγάλη ζημιά για την πατρίδα μας είναι η κρίση αξιών, ο ξεπεσμός του πολιτικού συστήματος που περνά και στην κοινωνία. Είναι η ημιμάθεια, η ασχετοσύνη, ο τσαμπουκάς, ο τραμπουκισμός, ο κω…παιδισμός, η ειρωνεία.

Είναι οι Ζουράρηδες σε όλη την ελληνική κοινωνία που ανέχονται και βοηθούν στο να χαμηλώνει συνεχώς τον πήχη η πατρίδα μας. Όλα αυτά είναι η τεράστια ζημιά για την οποία δεν υπάρχει κανένα μνημόνιο να την διορθώσει.

Γελάμε με τον υφυπουργό αλλά θα έπρεπε να κλαίμε. Γιατί η χώρα μας κατάντησε μπορντέλο.

antinews.gr

Πηγή

Share.