Τα καλύτερα, τα πιο σωστά κι επιτυχημένα τα ακούς τελικά από τον ανώνυμο κι απλό πολίτη.
Τρίτη πρωί και στο βενζινάδικο στου Ρεντη ο νεαρός που καθαρίζει τα τζάμια με ρωτά: “αλήθεια κύριε Μαρκοπουλε, εσείς που βγαίνετε στα κανάλια και γραφετε για τα πράγματα, η χώρα θα βγει τελικά από τα Μνημόνια”;
Αρχίζω εγώ την πεντάλεπτη “βαθυστόχαστη” τρομάρα μου ανάλυση για να με διακόψει ο ετοιμόλογος πιτσιρικάς. “Δηλαδή θα πανηγυρίζουμε επειδή τους μισθούς και τις συντάξεις θα τις κόβουν από εδώ και στο εξής με υπογραφή Τσακαλώτου κι όχι Τόμσεν”!
Κι όντως. Με αυτή την ατάκα των λίγων λέξεων ο ανώνυμος βενζινάς απέδωσε άριστα και καλύτερα από καθένα τι θα γίνει τον Αύγουστο του 2018. Ένας άνθρωπος του μόχθου κατανόησε τι του ετοιμάζουν.
Γιατί δεν πρέπει να γελιόμαστε. Όπως η Handelsblat έγραφε τον Νοέμβριο, καμία έξοδος από τα Μνημόνια δεν μπορεί να υπάρξει όταν υπάρχουν υπογεγραμμένες δεσμεύσεις της Ελλαδος έως το 2059.
Κανένας πανηγυρισμός δεν επιτρέπεται όταν μας δεσμεύουν σειρά μέτρων για τα επόμενα χρόνια και δέσμευση της κρατικής περιουσίας για 99 χρόνια. Και τελικά αφήνουν αδιάφορο τον απλό κόσμο τα επικοινωνιακά τεχνάσματα του Μαξίμου και οι δημοσκοπήσεις που ταχα περιγράφουν το ποσό “ξαφνικα” οι Έλληνες έγιναν …αισιόδοξοι.
Καμία αναβάθμιση της Standart and Poors δεν μπορεί να ανατρέψει τη σκληρή εαγματικοτητα των πλειστηριασμών, της εκμηδένισης των εισοδημάτων τρεις ή πέντε ημέρες μετά την πληρωμή μισθών, της μείωσης των συντάξεων ή των λουκέτων. Εξάλλου ο εν λόγω οίκος αξιολόγησης στην κατηγορία B μας κατέτασσε και τον Σεπτέμβρη του 2014, αν και στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να το ξεχνάνε.
Το θέατρο της κυβέρνησης πως η χώρα βγαίνει σε ξέφωτο μάλλον καραγκιοζ μπερντες είναι. Κι αυτό διότι η οποία αναιμική ανάπτυξη δεν βασίζεται σε σχέδιο κι επενδύσεις. Είναι βασισμένη σε φόρους κι εξολόθρευση των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων. Για ποιες επενδύσεις εξάλλου να μιλήσει μια ιδεοληπτικη ομάδα ανθρώπων που μπλοκάρει επι τρία χρόνια το Ελληνικό ή που ούτε μια βιομηχανική επένδυση δεν έφερε από το εξωτερικό; πως θα έλθουν θέσεις εργασίας σε μια χώρα που αυξάνει τους δημόσιους υπαλλήλους όμως μειώνει το ποιοτικό ανθρώπινο δυναμικό του ιδιωτικού τομέα λόγω του Brain drain, καθώς επενδύει στους Καρανίκες;
Η μόνη αισιόδοξη προοπτική για τη χώρα λοιπόν που κάνει τις αγορές να αισιοδοξούν για την πορεία της Ελλαδος και τους πολίτες που καταλαβαίνουν να θεωρούν πως υπάρχει μια αχτίδα φωτός είναι μια: αργά ή γρήγορα ο χρόνος αυτής της αλλοπρόσαλλης και καταστροφικής κυβέρνησης τελειώνει.
Δημ. Μαρκόπουλος
protothema