Επιστρέφουμε στο 2010 και στο “λεφτά υπάρχουν” με σύνθημα “λεφτά υπάρχουν στις αγορές” ή είμαστε έτοιμοι να προβάρουμε.. τέταρτο μνημόνιο;
Απάντηση με “ηρεμιστικά”, στην αγωνία μας, αν το πολιτικό σύνθημα “βγαίνουμε από τα μνημόνια και την κρίση” θα μοιάζει στο “λεφτά υπάρχουν” του 2010, δεν πρόκειται να δοθεί όσο δεν ξεκαθαρίζει το εκλογικό τοπίο.
Αν δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας θα υποχωρήσει από την (αμετακίνητη και επίμονη) θέση του για εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2019 (οπότε και θα μετατεθεί η προεκλογική περίοδος) ή θα παραμείνει (όπως τρέχει ήδη) η προοπτική εκλογών το Φθινόπωρο του 2018.
Το “λεφτά υπάρχουν” πάντως επανέρχεται (έτσι και αλλιώς) αλλά με μια, έντονα αισθητή, διαφορά.
Είναι το σημείο όπου τερματίζονται οι αλήθειες και αρχίζουν τα ψέματα καθώς τα “άφαντα λεφτά” που έβλεπε το 2010 ο Γ. Παπανδρέου θα διαδεχθούν την “ανάπτυξη φάντασμα” του 2018 που βλέπει μόνο ο Αλέξης Τσίπρας.
Αλήθεια βεβαίως και είναι ότι στις 28 Αυγούστου του 2018 βγαίνουμε από το τρίτο μνημόνιο, μιας και πήραν και θα πάρουν τόσα πολλά οι δανειστές που δεν έχουν λόγο να μην το λήξουν.
Ψέμα όμως είναι πως περνάμε στην ανάπτυξη εκείνη που χρειαζόμαστε για να την επιβεβαιώσουν και οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι ώστε (αν βγούμε στις αγορές) να μην βλέπουμε τα επιτόκια με το κιάλι…
Αλήθεια είναι πως εφαρμόζοντας τα 113 προαπαιτούμενα του μνημονίου (τα 70 δύσκολα –εργασιακά και κουρέματα σε μισθούς και απασχολούμενους στο κράτος- έρχονται τον Απρίλιο-Αύγουστο) δεν θα χρειασθεί (άμεσα) τέταρτο (διάδοχο) μνημόνιο.
Ψέμα είναι πως θα μπορούμε να εφαρμόσουμε δική μας οικονομική πολιτική μέχρι το 2022 (που λήγει η πρώτη φάση επιτροπείας -αν δεν προκύψει τέταρτο μνημόνιο) χωρίς “προσύμφωνο” με υποχρεώσεις κουρεμάτων, από τον Ιανουάριο του 2019…
Αλήθεια είναι πως με τα 70 προαπαιτούμενα (που θα ακολουθήσουν 43 τρέχοντα) διαμορφώνονται όντως προϋποθέσεις για πλεόνασμα 3,5% του 2018.
Ψέμα, μέγα μάλιστα, είναι πως η ντόπια ή η ξένη παραγωγή (αγροτική, βιοτεχνική και βιομηχανική) ή οι επενδυτές θα ανάψουν καινούρια φουγάρα… το 2018 επειδή (όπως ισχυρίζονται στο οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ) έχουν προγραμματισθεί σχέδια και προγράμματα συνδεδεμένα με την αποκρατικοποίηση.
Και είναι μέγα ψέμα γιατί (το λέμε ως παράδειγμα), οι (ορθότατες) ιδιωτικοποιήσεις του ΟΛΘ και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, όπως και των Κινέζων (Cosco) στον ΟΛΠ στην ναυπηγοεπισκευαστική βάση από τον Ασπρόπυργο μέχρι και την Ελευσίνα (την διεκδικούν), δεν πρόκειται να φέρουν επενδύσεις αν δεν συντρέξουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Το ίδιο (υπό προϋποθέσεις) θα συμβεί (αν τα βρουν μεταξύ τους οι σύντροφοι) με την πώληση του 70% της ΔΕΗ και της ΔΕΣΦΑ ώστε να κλείσουν οι συμφωνίες και να ξεδιπλωθούν δουλειές και επενδύσεις που δεν έχουν λόγους να καθυστερήσουν οι ιδιώτες αγοραστές.
Υπό προϋποθέσεις, εξ άλλου, θα προχωρήσουν και γιγαντιαία ενεργειακά προγράμματα ηλεκτρισμού για σύνδεση των Κυκλάδων και της Κρήτης στο σύστημα της χερσαίας Ελλάδας ή οι ενεργειακές υποδομές φυσικού αερίου στις λιμενικές περιοχές Αλεξανδρούπολης και Καβάλας (παρόμοια με εκείνα του ατυχούς σχεδίου Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης).
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις;
Αλλά στο σοβιετικό Ελλαδιστάν τέτοια προγράμματα παραμερίζονται αν κάποιοι του ΣΥΡΙΖΑ (σήμερα) και του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (χθες) ετοιμάζουν εκλογές.
Και, με προοπτική εκλογών μέσα στο 2018 ή και το 2019, οι επαγγελματίες κομματικοί εργατοπατέρες, περιβαλλοντολόγοι, οικιστές… αρχαιολόγοι και δασολόγοι δεν θα αφήσουν όχι επένδυση να γίνει αλλά ούτε πέτρα για να χτιστεί φουγάρο…
Συνεπώς στο, καθαρά πολιτικό, πρόβλημα της οικονομίας, της ελληνικής “μπανανίας”, οι επόμενες εκλογές θα έχουν καθοριστικό ρόλο και στην οικονομική πορεία μας εντός ή εκτός μνημονίου.
του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr