Και μαρτυρεί ακόμη την αδυναμία τους να σταθεροποιήσουν στη συνείδησή τους τους στόχους των προσπαθειών τους να χαράξουν πορεία ευθύνης, χωρίς παραπλανητικά φενακίσματα.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ολοι οι εκονιζόμενοι, ο καθένας βαρύφορτος με τη δική του ανευθυνότητα και αποδεδειγμένη ανικανότητα να διαχειριστεί ακόμη κι ένα περίπτερο, χωρίς να έχουν ένσημα, έστω από μια περιστασιακή δουλειά στο παρελθόν, άσκησαν την εξουσία εν ονόματι του πλήθους σε μια στρατευμένη κατάσταση είτε των εγχώριων συμφερόντων, είτε των μνημονιακών επιβολών.
Και κάτι, που δεν θα παραλείψει να διαπιστώσει στο μέλλον ο εισδυτικός μελετητής της ψυχολογίας των συγκεκριμένων πολιτικών ανδρών, θα είναι ότι η όλη τους πολιτική παρουσία στηρίχθηκε στο σύνθημα και στη δημιουργία ψευδαισθήσεων στο λαό, ενώ παράλληλα στο προσκήνιο του ενδιαφέροντός τους δεν ήταν ποτέ το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν το λαό ως αγέλη. Ομως, οι λαοί δεν είναι μόνο αγέλες. Είναι μαζί και συνάξεις αρχαγγέλων. Και είναι τρομεροί όταν σιωπούν πολύ κι όταν πολύ υποφέρουν.
Η αυταπάτη της σταθερότητας που καλλιέργησαν οι διάφοροι εξουσιολάγνοι σε τούτο τον τόπο, η ελπίδα της μεταβατικότητας που τείνει να γίνει καθεστώς, έγινε τρομακτικός πειρασμός για τους “θαυματοποιούς” της πολιτικής, ώστε να επιβάλλουν διαλυτικές για την κοινωνία πολιτικές, ισχυροποιώντας και μονιμοποιώντας το πρόσκαιρο.
Μετατρέποντας τη “μεταβατικότητα” σε διάρκεια απροσδιόριστη, που μακραίνει αντί να συντομεύει την απόσταση της διαδρομής από την αφετηρία προς το τέρμα.
Ανθρωπος-ανθρωπισμός…Σάμπως οι λέξεις να είναι περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται πλατιές για να χωρέσουν τους πολιτικάντηδες του τόπου τούτου, τέτοιους όπως τους κατάντησαν όχι μόνο οι διαδοχικές εκδορές των καιρών, αλλά και της εμμονής τους για περισσότερη κι ακόμη περισσότερη εξουσία.
. .
..
. . . ..
loading…
loading…