Ναι, η σκηνή προχθές στην Ολομέλεια της Βουλής ήταν σοκαριστική.
Όταν ο “βουλευτής” της ΧΑ Λαγός άρχισε να ουρλιάζει για προδότες και κρεμάλες και άλλα συναφή χρυσαυγίτικα. Και η συνέχεια ήταν εξίσου σοκαριστική, όταν ο “βουλευτής” κινήθηκε απειλητικά προς το μέρος του βουλευτή του Σύριζα Ν. Ξυδάκη.
(Ο μόνος à propos που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει, αν δείτε τα πλάνα από το επεισόδιο, είναι ο υπουργός Σπίρτζης, που παραμένει απαθής στα υπουργικά έδρανα, όσο η Βουλή κινδυνεύει να μετατραπεί σε ρινγκ. Έχει “μείνει Παυλόπουλος”…)
Και ήταν θαρραλέα η αντίδραση του Ν. Ξυδάκη, που δεν δίστασε να απαντήσει στον “βουλευτή” βαρέων βαρών με όψη εκδοροσφαγέα.
Εκλαμβάνω πάντως την αντίδραση του κ. Ξυδάκη ως αυτοκριτική. Ως έμπρακτη μεταμέλεια…
Αυτοκριτική για τα έργα και τις ημέρες του Σύριζα στην αντιπολίτευση.
Τότε που ο κόσμος του Σύριζα γέμιζε τις πλατείες και οι πιο ευφάνταστοι έστηναν αυτοσχέδιες κρεμάλες για τους μνημονιακούς κυβερνώντες και τις κοσμούσαν και με ομοιώματα. Έκαναν προσομοίωση…
Τότε που το πλήθος χαρακτήριζε τους υπουργούς “γερμανοτσολιάδες” και “προδότες” και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Το δε σύνθημα που δονούσε τα πλήθη ήταν το κλασικό, “να καεί, να καεί, το @@@@ η Βουλή”.
Δεν μπορεί, θα τα θυμάται αυτά ο κ. Ξυδάκης. Εκεί ήταν..
Ήταν τότε, για να φρεσκάρω τη μνήμη του, που οι πρωτοπόροι Συριζαίοι είχαν αγκαλιάσει τον κάθε λογής αγανακτισμένο, χαρακτηρίζοντας “πουλημένους” και “Γερμανούς” αυτούς που πάσχιζαν να σώσουν τη χώρα από τη χρεοκοπία.
Ήταν τότε που ο κ. Τσίπρας αμφισβητούσε την εθνική συνείδηση των πολιτικών του αντιπάλων.
Ήταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για 5η φάλαγγα εντός της Ελλάδος…
Δεν μπορεί, θα τα θυμάται αυτά ο κ. Ξυδάκης. Έτσι βγήκε βουλευτής…
Θα μου πείτε, φταίει και για τη Χρυσή Αυγή ο Σύριζα; Όχι ακριβώς.
Γιατί το υπόβαθρο των ιδεών υπήρχε, η κρίση το παρόξυνε και αυτό που τα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα είχαν καταφέρει να κρύψουν κάτω από το χαλί, τα χρόνια μετά τη χούντα, βγήκε με φόρα στην επιφάνεια.
Αλλά και πάλι ο Σύριζα δεν είναι φυσικά “αθώος του αίματος”…
Γιατί μπορεί να μη δημιούργησε φυσικά το φαινόμενο, αλλά έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να νομιμοποιήσει τα συνθήματα και τη ρητορική του.
Γιατί, όταν αποδέχεσαι και υιοθετείς στον πολιτικό σου λόγο τη ρητορική του μίσους, της εχθροπάθειας και του διχασμού, τον διαχωρισμό των Ελλήνων σε “πατριώτες-αντιμνημονιακούς” και “προδότες-μνημονιακούς”, τότε κάποια στιγμή οι εξελίξεις θα σε ξεπεράσουν.
Το τζίνι έχει βγει από το λυχνάρι και τα άνθη του κακού θα βρουν τρόπο να φυτρώσουν.
Δεν μπορεί, τα ξέρει αυτά ο κ. Ξυδάκης…
Και όταν ακόμα και σήμερα ο ίδιος, μνημονιακός όμως πλέον Σύριζα, επιχειρεί να παρουσιάσει
…το σύνολο σχεδόν του παλαιού πολιτικού κόσμου, σαν μια ομάδα διεφθαρμένων απατεώνων, που το μόνο που έκαναν ήταν να απομυζούν τους κόπους του ελληνικού λαού και να παίρνουν μίζες,
…όταν ακόμα και σήμερα, μετά από 3 χρόνια εντατικό φροντιστήριο στα θρανία της τρόικας, αρνείσαι να αντιληφθείς τους λόγους της χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας και την αποδίδεις στη διαπλοκή των πολιτικών με τους επιχειρηματίες…
…τότε στρώνεις εν γνώσει σου το χαλί στην επέλαση της αντικοινοβουλευτικής Ακροδεξιάς.
Δεν μπορεί, τα ξέρει αυτά ο κ. Ξυδάκης.
Γι’ αυτό είναι λίγο αργά για δάκρυα και για αυτοκριτική και για τον κ. Ξυδάκη και για τον κ. Βούτση, που περιχαρής προσμετρούσε τις ψήφους της Χρυσής Αυγής στο αντιμνημονιακό μπλοκ.
(Για να μη μιλήσουμε για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και το φλερτ με την νεοναζιστική Ακροδεξιά για το οποίο τιμήθηκε με το παρατσούκλι “Ζωή Κασιδιάρη”…)
Δεν λέω, έστω και αργά, καλοδεχούμενη η αυτοκριτική. Αλλά η ζημιά έχει γίνει.
Και θα την πληρώνουμε για πολλά, πολλά χρόνια.
capital.gr