Αναδημοσίευση από: capital.gr

Του Μανόλη Καψή
Ένας αστικός μύθος θέλει τον Φώτη Κουβέλη, λίγο μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, να επιστρέφει από το νεκροταφείο και να ανακοινώνει περιχαρής στους συντρόφους του στην Αγίου Κωνσταντίνου: “Πήγα σήμερα στην κηδεία, και αυτήν τη φορά δεν με έβρισε κανείς”… Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, αν και το διηγούνται πολλοί… αλλά ακόμα και si non e vero, e ben trovato (δηλαδή, “αν δεν είναι αληθινό, θα άξιζε να είναι”).
Ο Φώτης Κουβέλης είναι μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση “αριστερού πολιτικού” που “ελέω κρίσης” επιζεί ακόμα στην Ελλάδα. Ανδρώθηκε πολιτικά στα χρόνια της χούντας, με τους προπατορικούς μύθους της Αριστεράς ακόμα ζωντανούς, εν γνώσει του ότι δεν θα κληθεί ποτέ να δοκιμάσει τις παρωχημένες ιδέες του. Ο φυσικός χώρος των ιδεών του ήταν τα “ντουμανιασμένα” κομματικά γραφεία. Εκεί ανθούσαν… Έως ότου ήρθε η κρίση και τα σάρωσε όλα.
Τότε φάνηκε η αδυναμία του Φώτη Κουβέλη και των συντρόφων του να αντιμετωπίσουν full face τη σκληρή πραγματικότητα. Η αδυναμία τους να συμβιβαστούν με τις δύσκολες αποφάσεις που έπρεπε να πάρουν και να βγάλουν και τα απαραίτητα συμπεράσματα φυσικά. Δεν είχε και δεν είχαν εκπαιδευτεί γι’ αυτό.
Θυμάμαι ακόμα τα σχόλια των εκπροσώπων της τρόικας μετά τις συναντήσεις τους με τον Φώτη Κουβέλη. Τον αρχηγό του ενός από τα τρία κόμματα που είχαν αναλάβει την πιο δύσκολη αποστολή, σε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης. Να κρατήσουν τη χώρα στην ζώνη του ευρώ, ενώ πλέον το κλίμα ήταν υπέρ του Grexit.
Την έκπληξή τους, με το θέαμα ενός γηραιού πολιτικού, λιγομίλητου, χωρίς καμία γνώση έστω λίγων αγγλικών (σας θυμίζει κάτι;), που δεν έδειχνε να αντιλαμβάνεται ούτε την κρισιμότητα των στιγμών, ούτε το μέγεθος της δύσκολης αποστολής που είχε αναλάβει.
Η περίπτωση Φώτη Κουβέλη θα μπορούσε να είναι και μια μικρογραφία της ιστορίας του ΣΥΡΙΖΑ. Η ιστορία μιας ομάδας δήθεν ριζοσπαστών αριστερών, ένα περιθωριακό κόμμα που παπαγάλιζε τους ιδρυτικούς μύθους της Αριστεράς, χωρίς να διανοείται καν ότι μπορεί ποτέ να κληθεί να δοκιμάσει τις ιδέες του στην πραγματική ζωή. Έως ότου ήρθε η κρίση.
Ήρθε η κρίση και από ένα ατύχημα της ιστορίας αυτή η παρέα κλήθηκε να κυβερνήσει. Και τότε σήκωσε τα χέρια ψηλά. Όλες οι ιδέες της, κλειδωμένες για χρόνια στα συρτάρια της ιστορίας, “αμόλυντες” από την οικονομική πραγματικότητα, με μόνη δοκιμασία τις θερμές συζητήσεις στο “Φίλιον”, γκρεμίστηκαν μέσα σε λίγους μήνες… Και όπως ο Φ. Κουβέλης μπροστά στις δυσκολίες του 2013 σάλπισε υποχώρηση, έτσι και το τσούρμο της Αριστεράς παραδόθηκε μέσα σε 16 ώρες στον ταξικό εχθρό. Κάτι εχθροπραξίες του “Όχι” και κάτι χοροί στο Σύνταγμα αντιμετωπίζονται ήδη ως γραφικές λεπτομέρειες. (Γραφικές λεπτομέρειες που μας κόστισαν όμως 200 δισ. ευρώ.)
Η Αριστερά σήκωσε λευκή σημαία, αλλά φυσικά δεν παρέδωσε την εξουσία. Κι ας διαβεβαίωνε ο κ. Τσίπρας ότι, αν είναι να εφαρμόσει την ίδια πολιτική με τους προκατόχους του, καλύτερα να παραδώσει την κυβέρνηση.
Γιατί αυτή η Αριστερά διαθέτει αντιστάσεις. Η κατάρρευση των μύθων, η άτακτη υποχώρηση, η εξαφάνιση κάθε αριστερού άλλοθι στην εφαρμοζόμενη πολιτική, δεν κάμπτει το φρόνημα. Γιατί αυτή η Αριστερά λειτουργεί νοσταλγικά και ρεβανσιστικά. Τρέφεται από τις ήττες της. Κάθε ήττα αντιμετωπίζεται σαν μια πρόσκαιρη οπισθοχώρηση. Η γη δεν θα γίνει ούτως ή άλλως κόκκινη; Το λένε και οι γραφές…
Η κατάληψη της εξουσίας μπορεί να μην επέτρεψε την εφαρμογή μιας αριστερής πολιτικής, αλλά παραμένει μια δικαίωση. Μια συμβολική νίκη. Η κυβέρνηση του βουνού, για να θυμηθούμε τον Θανάση Καρτερό, επιτρέπει να πιάσουν επιτέλους τόπο οι θυσίες των αγωνιστών. Να κερδίσουν τον 3ο γύρο τα θύματα του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς. Είμαστε εξουσία, ε! Και φροντίζουμε και τους δικούς μας. Πόσο μάλλον αν έχουν βουλκανιζατέρ…
Και αυτήν τη φορά, προσοχή! Οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υπογράψουν μια νέα Βάρκιζα. Δεν θα παραδώσουν τα όπλα. Θα δώσουν τη μάχη μέχρι τέλους. Με πόλωση, με σκανδαλολογία, με κατάληψη του Δημοσίου, με αμφισβήτηση των δημοκρατικών θεσμών του αστικού κράτους. Μέχρι τέλους.
Γιατί άλλη ευκαιρία δεν θα παρουσιαστεί. Γι’ αυτό, βολευόμαστε και με μια θέση αναπληρωτή του Καμμένου. Αρκεί να μείνουμε στην εξουσία.

Πηγή

Share.