Τον Μάρτιο του 2015 ο Τσίπρας πήγαινε απροετοίμαστος στο Βερολίνο.
Ο γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Ζάιμπερτ έλεγε ότι «δεν γνωρίζει ποια ζητήματα θα θέσει η ελληνική πλευρά» και ο Αντώναρος ανακάλυπτε πως «Ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε χθες τη καλύτερη συνέντευξη έλληνα πρωθυπουργού τα τελευταία 5 χρόνια σε διεθνές περιβάλλον».
Τον Ιούλιο του 2015 μιλώντας στον Σεραφείμ Κοτρώτσο, στα Παραπολιτικά, έλεγε για τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη ότι είναι «ο κατάλληλος χρόνος ώστε να επανατοποθετήσει τη ΝΔ στο φυσικό της χώρο τον Κεντροδεξιό, να κερδίσει έδαφος στις περιοχές εκείνες τις οποίες είχαμε εγκαταλείψει στο πρόσφατο παρελθόν», καρφώνοντας την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου έλεγε για την σχέση Τσίπρα – Καραμανλή «ζητάς τη γνώμη εκείνου που εκτιμάς» προσθέτοντας ότι ο Καραμανλής «ποτέ δεν θα αρνηθεί να μιλήσει με κάποιον που ζητά τη γνώμη του και ειδικά όταν ο τότε πρόεδρος της ΝΔ αρνιόταν να πει καλημέρα στον κ. Τσίπρα, πράγμα, που θεωρώ ως μη συμβατό με τον πολιτικό πολιτισμό της ΝΔ».
Τον Ιούλιο του 2016, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει «…πέρασα τα πρώτα 6 χρόνια της ζωής μου στην εξορία» ο Αντώναρος γράφει στο twitter ««Η αυτογελοιοποίηση είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί, κι ακόμη χειρότερο είναι να μην πάρεις είδηση τι πατάτα έκανες…».
Και όπως συνηθίζει προσθέτει καρφί «Και κάτι ακόμη προς ακροδεξιά παπαγαλάκια. Εγώ είμαι εδώ και 40 χρόνια στη Κεντροδεξιά και παραμένω εκεί. Αμετακίνητα. Δεν θα πω περισσότερα». Απευθύνοντας το προφανώς στον Άδωνι Γεωργιάδη.
Τον Ιούνιο του 2017, όταν εμφανίζονται δημοσιεύματα που ζητάνε την παραίτηση του Προκόπη Παυλόπουλου, ο Αντώναρος αναφέρει τους συντάκτες τους σαν «Τα γνωστά και μη εξαιρετέα ακροδεξιά σαπρόφυτα (αυτοί που φαίνονται και οι άλλοι στο παρασκήνιο που — δήθεν – δεν φαίνονται)» που τολμούν «να ξαναβάζουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο στόχαστρο».
Σαν ο Παυλόπουλος που στηρίχθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά να είναι στο απυρόβλητο για την ΝΔ.
Την ίδια εποχή επιτίθεται στους «Παραιτηθείτε» σαν «νεοφιλελέδες και τους περίεργους ομοϊδεάτες τους» που «δεν τους χρειαζόμαστε στη ΝΔ και πολύ περισσότερο δεν τους εκχωρούμε στο ελάχιστο το δικαίωμα να συνδιαμορφώνουν την πολιτική της».
Στην περίπτωση του Βαγγέλη Αντώναρου δεν μιλάμε για ένα ή δύο κείμενα που γράφτηκαν εν βρασμώ ψυχής.
Μιλάμε για σωρεία κειμένων που αντικείμενο είχαν τον εχθρό που πάντα ήταν η δεξιά και εμφανίστηκαν στην διάρκεια ετών. Κείμενα που προβλήθηκαν από όλα τα site και τις εφημερίδες του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα οποία είτε απέπνεαν ηττοπάθεια είτε είχαν στόχο εκείνους που «μπήκαν για να του πάρουν το κόμμα».
Ανάμεσα σε ένα κόμμα εξουσίας που δεν θα μπορούσε να ελέγχει και ένα κόμμα του γούστου του αλλά υποτελές στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Βαγγέλης Αντώναρος σταθερά προτιμούσε το δεύτερο.
Την διαγραφή του καυτηριάζουν τρεις σύνδεσμοι υπερασπιστών αρμοδίων οργάνων, πέντε σύλλογοι θαυμαστών του Αλέξη Τσίπρα και δέκα σύλλογοι κομματικών προβληματισμών.
Επικροτούν οι νεοδημοκράτες που καταλαβαίνουν ότι το τελευταίο που μπορεί να ασχοληθεί η ΝΔ είναι με τις μάχες που θέλει να δώσει ο Αντώναρος.
Του Αντώνη Πανούτσου
liberal.gr