Τα περί καθαρής εξόδου θα είναι οι αριστερές μπούρδες στους πολλούς του ΣΥΡΙΖΑ. Το μέγεθος στο “λουρί” θα το ξέρουν λίγοι. Αυτοί της προπαγάνδας.
Ακολούθως θα μάθουν πως οι δανειστές (κυρίως οι Γερμανοί που ξανάρχονται…) δεν πρόκειται να μας αφήσουν “αμολητούς” (μέχρι το 2022 –το συντομότερο–) όσο βρισκόμαστε σε πρόθυρα εκλογών (ανεξάρτητα αν γίνουν σε 8 ή σε 18 μήνες).
Ξέρουν πως στην Ελλάδα, οι εκλογές συνδυάζονται πάντοτε με τακτικισμούς και φαυλότητα, στο κέντρο της οποίας είναι νέα κρατικά μαγαζιά που γεμίζουν Καρανίκες…
Και από την Ευρώπη μέχρι την Αμερική έχουν αντιληφθεί πως τόσο δα θέλουμε να ξεφύγουμε… Ανεξάρτητα από τον χρόνο που πάμε να κάνουμε εκλογές.
Συνεπώς το “λουρί” δεν μπορεί να είναι κοντό. Θα έχει το μήκος του…
Αυτή θα είναι η αλήθεια για εκείνους που θα αναλάβουν να περάσουν προς τα έξω την προπαγάνδα ότι εκείνο που θα ισχύσει στην Ελλάδα είναι μόνο η (προ 5ετίας) οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για κανόνες δημοσιονομικής διακυβέρνησης, όπως σε όλα τα κράτη – μέλη που είχαν κρίση και κατέφυγαν σε δανεικά στα Ευρωπαϊκά Ταμεία.
Τους δημοσιονομικούς κανόνες δηλαδή (με σαφέστατη παρέμβαση στα οικονομικά –έστω και στα βασικά–) που θα ισχύουν μέχρι να επιστρέψουμε το 75% των δανεικών. Δηλαδή ζήσε Μάη μου…
Η προπαγάνδα θα μας καθησυχάζει… όμως, πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποφύγει την πιστοληπτική γραμμή (που ήθελαν οι άλλοι… που μας έβαλαν στην κρίση) γιατί σε ένα “μαξιλάρι” (που θα φτιάξει ο σύντροφος Τσακαλώτος) θα έχουμε τα χρειαζούμενα που θα ησυχάζουν το κεφάλι των δανειστών…
Τι θα κρύβει η Συριζαϊκή προπαγάνδα στον λαό όταν τον καλεί να χορέψει στο Σύνταγμα, τον Αύγουστο, γιατί έσκισε τα μνημόνια και χωρίς τον Στρατούλη…;
Πως ακόμη και αυτή η Εποπτεία (των δημοσιονομικών οδηγιών της Κομισιόν) που δήθεν είναι για όλους… δεν ισχύει μία και έξω…
Θα παραμένει πάνω από το κεφάλι μας όσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπιστώνει πως δεν έχουμε σοβαρευτεί, κατά πως πρέπει… για να μας αφήσουν να κάνουμε τα παλαβά μας… χωρίς κίνδυνο στα δανεικά τους.
Και ένας, σοβαρότατος, λόγος αταξίας, σε εποπτευόμενη χώρα (όπως η Ελλάδα με την πλούσια ιστορία προεκλογικής και μετεκλογικής φαυλότητας) είναι η εκλογική περίοδος.
Αυτή που καταφθάνει και ένας Θεός γνωρίζει πως και (κυρίως) πότε θα ξεμπερδέψουμε.
Άρα ποια καθαρή έξοδο θα δώσουν οι Μοσκοβισί, Βίζερ, Μέρκελ, Σούλτς αλλά και η φίλη μας… Λαγκαρντ (για να μείνει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα έστω και ως σύμβουλος, να ησυχάσουν και οι Γερμανοί…) όσο εμείς βγάζουμε τα μάτια μας στην Ελλάδα (με δικαστήρια, ανακρίσεις, εξεταστικές επιτροπές και άλλα ρεζιλίκια) ενώ (παράλληλα) ετοιμαζόμαστε να φέρουμε τα πάνω-κάτω στις εκλογές.
Η αριστερολογία πως θα επικρατήσει το πείσμα του Αλέξη Τσίπρα να κάνει τις εκλογές το 2019 τον Μάιο μαζί με τις ευρωεκλογές (όπως δήλωσε δημόσια ο Λεβέντης ότι του εμπιστεύθηκε ο Αλέξης) που σημαίνει πως έχουμε καιρό να καθησυχάσουμε τους δανειστές και την Εποπτεία της Ε.Ε., δεν πείθει σαν απάντηση. Και να γιατί.
Η Novartis θα μας τραβήξει (σε πρώτη φάση) μέχρι το Πάσχα. Τότε που θα βρισκόμαστε στην καρδιά της τέταρτης αξιολόγησης.
Κοντά ή μετά το Πάσχα αρχίζει το “σήριαλ” με τα βλήματα… του Πάνου Καμένου, και τα σιγοψυθιρίσματα… για λαθρεμπόρια στα τσιγάρα, στα καύσιμα και για ναρκωτικά… που θα πάρουν σάρκα και οστά. Η Ελλάδα θα είναι σκέτο “μπάχαλο” μέχρι τις εκλογές ανεξάρτητα του πότε θα προκηρυχθούν.
Συνεπώς και την πιστοληπτική γραμμή να αποφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ (προς ώρας, μάλλον απίθανο) το “λουρί” του Κανονισμού της Κομισιόν θα το φοράμε μέχρι να πάρουν πίσω το 75% των δανεικών.
Ποιος θα εγγυηθεί επιστροφή των δανεικών (ώστε να μην παραταθεί η Κοινοτική εποπτεία) αν δεν έχουμε κυβέρνηση αυτοδυναμίας. Πολύ δε περισσότερο όταν, εκ των πραγμάτων, δρομολογήσουμε κεντροαριστερά και κεντροδεξιά σενάρια (πράγμα καθόλου απίθανο) που θα παραπέμπουν σε νέες εκλογές.
Οι δανειστές επιμένουν να θέλουν την πισινή τους… εξασφαλισμένη.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr